Bandipur.

Nous quittons Pokhara pour descendre vers le Teraï, avec une escale dans le village montagnard de Bandipur. Sur la route qui serpente entre les collines boisées et les rizières, le panorama sur l'Himalaya nous apparaît au détour des virages de plus en plus vaste à mesure qu'on s'élève. Pravin, notre chauffeur, fait une halte pour que nous puissions faire quelques clichés des sommets.

Ni forlasis Pokhara-n por iri suden, direkte al Terajo, kun halto en la montara vilaĝo Bandipur. Sur la vojo serpentumanta inter arbokrovritaj montetoj kaj rizejoj, la panoramo sur Himalajo, je ĉiu vojturniĝo, montriĝis pli kaj pli vasta laŭ nia plialtiĝado. Pravin, nia ŝoforo, haltigis nian buseton, por ke ni fotu la pintaron.

Sur la route vers Bandipur.

Survoje al Bandipur.

A peine arrivés à Bandipur, nous savons déjà que notre étape sera agréable. Ce village newar du Népal profond a été autrefois une étape importante du commerce entre l'Inde et le Tibet, mais la construction des routes, à partir des années 60, l'a petit à petit marginalisé. S'il a su garder jusqu'ici toute son authenticité, le tourisme qui commence à peine à s'y développer pourrait bien lui faire perdre son âme.

Ĵus alvenintaj en Bandipur, ni sciis jam, ke nia restado estos agrabla. Tiu nevara vilaĝo de la profunda Nepalo estis antaŭ longe grava loko sur la komerca vojo inter Hindujo kaj Tibeto. Sed konstruado de ŝoseoj, ekde la sesdekaj jaroj, iom post iom flankenlasigis ĝin. Kvankam la vilaĝo konservis, ĝis nun, sian aŭtentecon, la ĵus disvolviĝanta turismo povus ja perdigi ĝian animon.

La promenade à travers le village est très plaisante. Comme toujours ici, les rues sont pleines de vie. Nous sommes invités dans une maison très rustique où des femmes font cuire le riz en fumant. Plus loin, nous sommes accompagnés par une ribambelle d'enfants. Rajani s'arrête dans une des échoppes pour leur acheter des bonbons.

Promenado tra la vilaĝo estis ege agrabla. Same kiel ĉie en Nepalo, la stratoj estis vivoplenaj. Oni bonvenigis nin en rureca domo, kie fumantaj virinoj kuiris rizon. Iom pli malproksime, eskortis nin tuta bubaro. Rajani haltis en butiko por aĉeti bombonojn al ili.

Sortie de l'école en uniforme.

Lernejeliro en uniformo.

Narendra aussi veut sa part de bonbons !

Ankaŭ Narendra provis ricevi bombonojn !

 

Sur le toit en terrasse de l'hotel. 

Sur la altano de nia hotelo.

Toujours suivis par les enfants, nous arrivons sur un long terrain de sport. Tout au bout, surplombant la vallée, un magnifique point de vue sur la chaîne de l'Himalaya s'offre à nous seuls ou presque. Un Népalais, ancien major de l'armée américaine nous donne les noms de tous les sommets qui nous font face. Et là le soleil couchant embrase de tous ses feux les pics enneigés et le ciel, tandis que la vallée et les contreforts sombrent dans des dégradés de verts et de bleus nuit. Devant ce spectacle à couper le souffle, nous sommes partagés entre le plaisir de simplement admirer et celui de l'immortaliser.

Plu sekvataj de la infanoj, ni alvenis sur vastan sportkampon. Ĉe ties alia ekstremo staranta super la valo, natura belvedero montris al ni (preskaŭ) solaj grandiozan panoramon sur la pintaro de Himalajo. Nepalano, eksmajoro de la usona armeo, parolis al ni pri la nomoj de ĉiuj kontraŭaj montkulminoj. Kaj tiam, la subiranta suno ekflamigis la neĝkovritajn pintojn kaj tutan ĉielon, dum la valo kaj ties montetoj malheliĝis en bluverdajn kolorŝanĝojn. Antaŭ tiu senspiriga spektaklo, ni malfacile elektis inter simpla nura admirado, kaj la deziro ĝin enfotiligi. 

 

Réunion au Q.G.

Nia kunvenejo.