mercredi 31 octobre 2012

De Katmandou à Pokhara … De Katmanduo ĝis Pokhara.

Après avoir reçu, de la main de Rita, le tika ainsi qu'une pomme pour nous protéger pendant notre voyage, nous voilà partis tous les cinq avec Rajani et Narendra, ainsi que Hari et notre chauffeur pour 200 km de route jusqu'à Pokhara.

Post kiam ni ricevis de Rita tikaon kaj pomon kiel dumvojaĝan protektilon, ni ĉiuj foriris, kune kun Narendra, Rajani, Hari kaj nia ŝoforo por 200-kilometra veturado ĝis Pokhara.


Nous quittons Katmandou, sa pollution et son inimaginable grouillement humain, pour prendre bientôt de l'altitude et suivre une rivière de montagne. Ici et là, des ponts suspendus assurent la liaison entre les deux rives.

Ni forlasis Katmanduon, ties poluecon kaj nekredeblan homsvarmadon, por baldaŭ suprenveturi laŭ montara rivero. Ie-tie, pendpontoj ebligas alibordan transiron. 

La circulation est impressionnante. Vaches, chèvres et buffles se mêlent aux camions, bus, voitures et motos, sans compter les innombrables charrettes et vélos aux charges impensables, ainsi que les piétons, hommes, femmes, enfants, seuls ou en familles, marchant nonchalamment, ou accroupis au bord de la route, dans la poussière et les gaz d'échappement.

La survoja trafiko estis impresa. Bovoj, kaproj kaj bufaloj interplektiĝis kun kamionoj, busoj, aŭtoj kaj motorcikloj, sen paroli pri la multnombraj ĉaroj kaj bicikloj superŝarĝitaj, kaj ankaŭ la piedirantoj, viroj, virinoj kaj infanoj, unuope aŭ familiope paŝantaj malrapide, aŭ kaŭrantaj vojrande en la polva kaj benzina poluo.

  
Transports en commun népalais : il n'y a plus de place en bas ? Montez à l'étage !
Nepalaj publikaj transportiloj : ĉu ne plu sidlokoj sube ? Grimpu supren !

Nous nous arrêtons à midi pour boire un verre, puis un peu plus tard dans un restaurant pour déjeuner. C'est étonnant, comment dans ce pays, le luxe côtoie la misère. Nous venons de quitter des villages de bord de route miséreux, et nous nous retrouvons dans un complexe hôtelier avec piscine ! Partout au Népal, près des bidonvilles et des immeubles lépreux s'élèvent de splendides villas colorées à plusieurs étages.

Je tagmezo, ni haltis por trinkaĵo, kaj iom pli fore, por tagmanĝo en restoracio. Okulfrapis nin, ke en tiu lando, lukso najbaras mizeron. Ni ĵus trairis survojajn vilaĝojn mizeregajn, kaj jen, ni retroviĝis meze de hotela komplekso kun naĝejo ! Ĉie en Nepalo, apud laddomoj kaj kadukaj domegaĉoj staras pluretaĝaj domoj, luksaj kaj buntaj.


Il nous faudra plus de six heures pour parcourir les 200 km de route pour atteindre Pokhara, non seulement à cause de la circulation et des lacets, mais surtout du fait de l'état de la chaussée. Mais bien avant d'arriver, déjà notre fatigue est récompensée par la vue grandiose de la chaîne enneigée des Annapurnas. Alors que nous entrons dans l'interminable banlieue de Pokhara, les neiges éternelles se colorent de rose. Nous sommes fatigués mais un hôtel confortable nous attend pour une bonne nuit de repos.

Necesis pli ol ses horoj por traveturadi la 200 kilometrojn ĝis Pokhara, ne nur pro la trafiko kaj serpumanta vojo,  sed ĉefe pro la stato de la ŝoseo. Sed eĉ antaŭ ol alveni, la grandioza panoramo sur la neĝkovritaj Anapurnoj jam rekompencis nian lacecon. Apenaŭ ni eniris la senfinan antaŭurbon de Pokhara, kiam rozkoloriĝis la sursupraj neĝoj. Ni estis lacegaj, sed komfortaj dormoĉambroj atendis nin por ripoziga nokto.

La chaîne de l'Annapurna vu du minibus.
La Anapurnoj fotitaj de nia buseto. 

Vu d'une chambre.
Unu el niaj dormoĉambroj.

Lando de ridetoj … Le pays du sourire.

Nu, jes ja ! La nepala ridetemo ne estas nura legendo…

Eh oui ! Le sourire népalais n'est pas qu'une légende...

Marie et Brewal.


lundi 29 octobre 2012

Patan.


Encore une capitale de royaume, tout près de Katmandou. Patan, ou maintenant Lalitpur, est la ville de l'art. Ce fut un très important centre bouddhiste, sans doute même le plus ancien de toute l'Asie.

Jen denove reĝlanda ĉefurbo, proksime al Katmanduo. Patano, nun nomata Lalitpuro, estas la urbo de arto. Ĝi estis iam grava budhista centro, eĉ eble la plej malnova de la tuta Azio.





En haut d'une colonne, le roi Yoganarendra fait face au palais royal.

Supre de la kolono, la reĝo Yoganarendra kontraŭrigardas al la reĝa palaco.



La ville est parsemée de temples hindouistes et bouddhistes, dont le célèbre temple d'or datant du XIIème siècle.

La urbo entenas multnombrajn templojn, hinduistajn kaj budhistajn, kaj el ili, la faman oran templon de la XIIa jarcento.




Le restaurant du midi.
Nia tagmeza restoracio.























Kvar nevaraj vilaĝoj … Quatre villages Newar : Panauti, Dhulikhel, Bungamati et Khokana.

La nevara popolo, la plej malnova de Nepalo, loĝas precipe en la valo de Katmanduo.  

Le peuple newar est la plus ancienne population du Népal, qui loge principalement dans la vallée de Katmandou.

Denove sur vojo…
De nouveau sur la route...

… laŭlonge de rikoltataj rizkampoj.
...le long des champs de riz en pleine récolte.

En tiuj tipaj vilaĝoj, la vivo okazas precipe sur stratoj. Tie oni laboras, ludas, sin lavas kaj babiladas, meze de anasoj kaj kaproj. La ridetantaj geknaboj estas amikemaj, kaj bonvenigas nin pere de « namaste » kun kunigitaj manoj. 

Dans ces villages à l'architecture typique, on vit principalement encore dans la rue. On y travaille, on y joue, on s'y lave, on y palabre, au milieu des canards et des chèvres. Les enfants sont souriants et nous accueillent les mains jointes en nous disant « namasté ».

En Panauti, ni rendevuis kun Mbrigandra, franclingva nepalano kaj amiko de miaj genevoj, de kiam ili laboris en tiu vilaĝo antaŭ pli ol jardeko. 

A Panauti, nous avons rendez-vous avec Mbrigandra, un ami francophone de mes neveux qui ont travaillé dans ce village il y a plus de dix ans.






Bela vico !
Un beau rang d'oignons !


Sur restoracia belvedero.
Une halte au restaurant.

Dhulikel ni vizitis dum la rikolto de rizo, kiun oni ventumas antaŭ la domoj.
Dhulikel est en pleine récolte du riz que l'on vanne devant les maisons.






Survoje, ni haltis por ĉirkaŭiri la plej grandan Ŝivan statuon de la tuta Nepalo. 

En route nous nous arrêtons voir la plus grande statue de Shiva du Népal.


Bungamati estas vilaĝo de metiistoj, precipe de skulptistoj. 

Bungamati est un village d'artisans, principalement de sculpteurs.

















Sed Khokana-n ni trovis la plej alloga. Je sesdek kilometroj for de Ĉinujo, tiu vilaĝo famas pro sia mustardoleo. En vivoplenaj stratetoj, Mezepoko najbaras la plej laŭmodajn ĝinzojn kaj poŝtelefonojn. 

Mais c'est Khokana le plus attrayant. A 60 kilomètres de la Chine, ce village est célèbre pour son huile de moutarde. Dans les rues pleines de vie, le Moyen-âge côtoie les jeans à la mode et les téléphones portables dernier cri.

Magazeno de la oleopremilo.
Magasin du pressoir à huile.