Dés votre arrivée, dans les couloirs
de sortie de l'aéroport, on vous prévient avec humour : à Katmandou, le
klaxon est un moyen d'afficher sa personnalité. Et en effet, dans l'incroyable
entremêlement de vélos, motos, tricycles, voitures, camions, piétons, chiens et
vaches, c'est un joyeux concert de moteurs mais surtout de klaxons.
Ekde nia alveno, en la elireja
koridoro de la flughaveno, jam oni humure anoncas : en Katmanduo, hupado
estas maniero montri sian personecon. Kaj fakte, en la nekredebla interplektado
de bicikloj, motorcikloj, tricikloj, aŭtoj, kamionoj, piedirantoj, hundoj kaj
bovoj aŭdiĝas gaja koncerto de motoroj, sed ĉefe de hupadoj.
Le soir, dans les petites ruelles,
loin des axes principaux, dans le parfum de curry et de l'encens des temples de
rue, le chant des oiseaux couvre tous les bruits. Puis vient celui des
insectes, dont personne ne peut nous dire desquels il s'agit, mais qui ressemble à celui de
nos cigales.
Vespere, tra la ĉirkaŭurbaj
stratetoj, en odoroj de kareoj kaj templaj incensoj, la birda kantado kovras ĉiujn
bruojn. Poste aŭdiĝas insektoj, kies nomon neniu scias, sed kiuj, laŭ ĉirpado,
similas cikadojn.
Avec la nuit, ce sont les chiens,
si placides dans la journée, qui s'éveillent. Chiens domestiques et chiens
errants se répondent sans cesse jusqu'au lever du jour.
Kun noktiĝo vekiĝas la hundoj,
kvankam tiom kvietaj dumtage. Hundoj domaj kaj vagantaj sin respondas senĉese
ĝis la tagiĝo.
A l'aube, avec les corbeaux, ce
sont les conques qui appellent à la prière et les cloches des temples qui
annoncent la journée nouvelle. Quelques chants religieux et mantras s'élèvent.
Aŭrore, samtempe kun korvoblekoj,
sonoras preĝejaj konkoj kaj sonoriletoj, kvazaŭ anonciloj de nova tago.
Puis les conversations de rue se
mêlent aux premiers chants d'oiseaux avant que ne recommence le concert des
moteurs et des klaxons.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire