Hundoj … Les chiens.

Eĉ antaŭ ol alveni en Nepalo, mi jam sciis, ke tie ni renkontos la famajn sanktajn bovinojn, kaj surstrate, kaj survoje. Sed neniam mi antaŭvidis tiom multnombrajn hundojn.   

Avant même de mettre les pieds au Népal, je savais que nous allions y rencontrer les fameuses vaches sacrées dans les rues et sur les routes. Mais jamais je n'aurais imaginé y trouver autant de chiens.



Domhundoj, grandaj kaj malgrandaj, sed ĉefe strathundoj kaj vaghundoj. Ĉie ili estas, antaŭ butikoj, ĉirkaŭ temploj, sur stratoj kaj placoj. 

Chiens de compagnie, grands et petits, dans les maisons et les villas. Mais surtout chiens des rues et chiens errants. Partout on les trouve, devant les échoppes, dans les temples, dans les ruelles et sur les places.

Atentu la hundon !
Attention au chien !



Nutrataj de la loĝantoj, plejofte dank’al biskvitoj, ili dormas grandan parton de la tago, kelkfoje sur nekredeblaj lokoj, kvazaŭ ridetantaj pro feliĉo.  

Ils sont nourris par les gens, en général de biscuits, et une grande partie de la journée, ils dorment, parfois dans des lieux improbables, avec un demi sourire de félicité sur les babines.

 

Mi satas, mi dormas…

J'ai plus faim, je dors...



Sed ekde kiam nokto venas, ĉiuj tiuj hundoj vekiĝas por tutnokta ĝistagiĝa bojkoncerto.

Mais dés que la nuit vient, tous ces chiens se réveillent pour un long concert nocturne qui ne cesse qu'avec le lever du jour.

Ĉu ne agrablas la vivo de la katmanduaj hundoj ?

Elle est pas belle, la vie de chien de Katmandou ?

En la hejmo de Rajani kaj Narendra, Urso gardas la domon, kaj bojas ekde kiam sadhuo pasas. Nu, eĉ kiam neniu pasas…

Chez Narendra et Rajani, c'est Urso (prononcer Ourso) qui garde la maison et qui aboie dès qu'un sadhou passe dans la venelle. Et même quand personne ne passe... 

Urso antaŭ sia domo. 

Urso devant sa grande niche.